KAYIPLA BAŞA ÇIKMAK
Keder/Hüzün
Yakın bir arkadaşımızın veya aile üyemizin kaybıyla başa çıkmak, çoğumuzun karşılaştığı en zor zorluklardan biri olabilir. Eşimizi, kardeşimizi veya ebeveynimizi kaybettiğimizde kederimiz özellikle yoğun olabilir. Kayıp, hayatın doğal bir parçası olarak anlaşılır, ancak yine de şok ve kafa karışıklığının üstesinden gelemeyebiliriz, bu da uzun süreli üzüntü veya depresyon dönemlerine yol açar. Zaman geçtikçe üzüntü tipik olarak azalır, ancak yas süreci bu duyguların üstesinden gelmek ve sevdiklerinizle geçirdiğiniz zamanı kucaklamaya devam etmek için önemli bir süreçtir.
Herkes ölüme farklı tepki verir ve kayıpla başa çıkmak için kişisel başa çıkma mekanizmaları kullanır. Araştırmalar, çoğu insanın eğer sosyal desteğe ve sağlıklı alışkanlıklara sahipse, zaman içinde kendi başına kaybının gelebileceğini gösteriyor. Kayıpla başa çıkmak aylar veya yıllar alabilir. Birinin yas tutması için “normal” bir süre yoktur. Araştırmalar, çoğu insanın yas sürecini aşamalı adımlar olarak geçirmediğini göstemektedir.
Kaybınızla olan ilişkiniz zorsa, bu da yas tutma sürecine başka bir boyut katacaktır. İlişkiye geri dönüp kayba uyum sağlamanız biraz zaman alabilir.
Çoğumuz kayba katlanıp sonra kendi hayatımıza devam edebilmekteyiz, insanlar doğal olarak dirençlidir. Ancak bazı insanlar daha uzun süre kederle mücadele edebilir ve günlük aktivitelerini gerçekleştiremeyebilir. Şiddetli yas süreci veya karmaşık bir hüznü olan kişiler, bir ruh sağlığı uzmanından destek alabilirler.
Psikolojik destek
Psikologlar, insanların sevdikleri birinin ölümüyle ilişkilendirilebilecek korku, suçluluk veya endişeyle daha iyi başa çıkmalarına yardımcı olmak için eğitim alır. Kederinizle başa çıkma veya bir kaybı yönetme konusunda yardıma ihtiyacınız varsa, bir psikolog veya başka bir ruh sağlığı uzmanına danışın. Psikologlar, insanların dayanıklılıklarını geliştirmelerine ve üzüntülerini aşmak için stratejiler geliştirmelerine yardımcı olabilir. Psikologlar, insanların yaşamlarını iyileştirmelerine yardımcı olmak için kanıta dayalı tedaviler (en yaygın olarak psikoterapi) kullanırlar.